Każdy z nas na pewno ma jakieś hobby, swojego konika, czy jak kto woli pasję. Jedni będą mówić o muzyce inni o książkach, a jeszcze inni o jednorożcach. Mimo to, pragnę zauważyć, że pasja oprócz swojego widzialnego oblicza, które przejawia się choćby fizycznym graniem na gitarze, jest czymś więcej.

Zapytacie pewnie: czym?. Nie jest mi łatwo jednoznacznie stwierdzić, ale dla mnie pasja jest ucieczką od codzienności-swoistą odskocznią. Jest moim prywatnym małym światem, w którym to ja dyktuję warunki. Można ją też na pewno nazwać chwilą zapomnienia, ale chwilą kreatywną, dzięki której produkujemy się i rozwijamy, tak, to na pewno. Wystarczy pomyśleć ile wspaniałości tego świata nie powstałoby gdyby ktoś nie zaczął się zajmować tym, co kocha.

Ważniejsze pytanie brzmi, co nam taka pasja daje? Oprócz wspomnianego rozwoju i szczęścia, pozwala nam także poznawać nowych ludzi oraz zdobywać coraz to nowsze doświadczenia. Ponadto, lepiej robić coś głupiego niż nie robić nic. Wtedy to już tylko motyw wanitatywny (dla tych, co chcą mieć pracę i nie są humanistami jak ja, to już wyjaśniam: marność nad marnościami, wszystko marność).


Wyobraźmy sobie np. pana X i pana Y. Pan X od dziecka lubił malować, pan Y od dziecka lubi robić „ nic”. Który z nich będzie ciekawszy w rozmowie, ba, któremu będzie mieć łatwiej tę rozmowę utrzymać i mądrze poprowadzić. W większości pan X. Bo od niego możemy się choćby dowiedzieć, co to jest kompozycja diagonalna, a to już wiedza iście tajemna i na pewno ciekawa(albo i nie). Pan Y natomiast będzie w swoim życiu mocno bierny, zrodzą się braki w wiedzy i po prostu rozmowa zejdzie na sławną już pogodę.

Wnioski? Zgodnie z zasadami rozprawki powinienem tu potwierdzić swoją tezę, tylko że chyba o niej zapomniałem. Odbiegając więc od utartych i tłamszących mnie kajdan, zwanych schematami, mogę powiedzieć, że pasja to po prostu aktywne życie. Angażowanie się, rozwój, inwestycja w siebie. Bo nawet o zbieraniu znaczków można ciekawie porozmawiać.

Patryk Ziarko